REVIEW: MAG

Daniël de Zwart

In oktober schreef ik al de bèta-preview van Massive Action Game (MAG) en ik was aangenaam verrast. Grootse gevechten, flinke mappen, weinig lag en een soepele ervaring die veel gespeeld zou gaan worden. Tenminste, dat stelde ik me zo voor. Die voorstelling heb ik toch bij moeten stellen, ik ben namelijk nog veel positiever geworden over de game. MAG staat als een massief, iets.

Choose your weapon...
De nabije toekomst. Echte legers zijn er niet meer; de wereld bestaat uit particuliere strijdorganisaties, de Private Military Companies, ofwel PMC's. Je kunt in MAG kiezen tussen Raven uit Oostenrijk, Valor uit Amerika of de SVER uit Tsjetsjenië. Raven trok mij het meeste aan en je merkt in de game ook al direct een voorsprong op Raven-spelers. De ‘legers’ hebben allen hun eigen specialiteit en achtergrond. De SVER bijvoorbeeld bestaat uit strijders die hun familie op brute wijze hebben verloren, waardoor ze allemaal in hetzelfde schuitje zitten.

Als je eenmaal een keuze hebt gemaakt, kun je niet zomaar switchen naar een andere PMC. Dit heeft absoluut consequenties, aangezien elke strijdkracht een eigen trainingsmap heeft en op andere mappen altijd eenzelfde missie heeft. Een Raven-map moet je verdedigen als Raven-soldaat, terwijl je de aanvaller bent op strijdvelden van Valor of SVER. Hier heb je dus verder geen keus in, wat vervelend is voor spelers die graag van factie wisselen en op elke map alle soorten missies uitvoeren. Je kunt echter wel naar een andere PMC, maar dan moet je het eerder gekozen team verwijderen en volledig opnieuw beginnen bij de nieuwe PMC.

Massiviteit
MAG zou MAG niet mogen heten als de schaal van de game niet massief is. In mijn preview legde ik het al uit: je speelt met 256 man op een map, maar je wordt verdeeld onder een peloton van 32 man, die vervolgens wordt verdeeld in vier squads, Alpha, Bravo, Charlie en Delta. Iedere squad heeft zijn eigen taak, zoals punt A verdedigen of punt B veroveren. Het is uiteraard mogelijk een ander squad te helpen, maar dan volg je niet meer de orders op van je leider en kun je extra XP mislopen. Echter, er is eigenlijk maar één modus waarbij 256 speler op de kaart zijn: Domination. Suppression speel je bijvoorbeeld met 64 man en Acquisition met 128 man.

Hoewel de gevechten door de indeling van squads en pelotons kleinschaliger zijn, is er veel gaande op de map. Overal hoor je explosies, wapens knallen en soldaten schreeuwen. Op sommige momenten kom je met een grotere groep bijeen. Als bijvoorbeeld de twee objectives zijn vernietigd die je moest verdedigen, trek je als partij terug naar een punt C. Daar vechten de twee pelotons een episch gevecht uit. Verbluffend, dan merk je dat er van alles speelt in MAG en dat de strijd ook écht groots is. Opdrachten die door andere squads mislukken, hebben invloed op het vervolg van de pot. Het is dus erg van belang samen te werken en te vertrouwen op het hele peloton. Ja, MAG is inderdaad groots, maar wordt nooit echt chaotisch. Ontwikkelaar Zipper Interactive heeft hierin een perfecte balans kunnen vinden.

Actie-ve vakantie
Binnen de gekozen PMC kun jij je specialiseren. Door opdrachten te voltooien en vijanden een kogel toe te werpen, verdien je XP-punten en stijg je in rang. Daar verdien je ook weer punten mee die je kunt gebruiken om bijvoorbeeld wapens, armor en grip te upgraden. Je kunt het natuurlijk verdelen over meerdere klassen, maar het is veel handiger de punten te schenken aan de klasse waar je het meeste mee speelt. Ik heb bijvoorbeeld veel belang bij goede skills voor het snipen, dus een stabieler wapen en een betere scope is snel gekocht. De punten zijn echter ook uit geven voor een medic, heavy enzovoort.

Het is bovendien erg interessant je omhoog te werken in MAG; je kunt officier worden en als squadleider fungeren, waarbij de soldaten onder je power-ups verdienen als ze in je buurt vechten, zoals sneller herladen of betere armor. Dit verhoogt het teamgehalte aanzienlijk. Tevens is het mogelijk na veel ervaring compagnieleider te worden van 128 man. Je krijgt dan echt de mogelijkheid de groepen PMC–soldaten te sturen door strategische orders te geven. Dit geeft een bepaalde diepgang aan de gameplay die daardoor heerlijk in elkaar steekt. De mappen zijn ook zo gebouwd dat elke squad een ander pad kan kiezen: rechts, links, flanken en genoeg heerlijke sniper-spots.

Robuuste details
In de preview had ik het al eerder over de tegenvallende graphics. Dat kan ik nog steeds zeggen, maar het is niet erg. Een grafisch wonder als Uncharted 2 kom je echt niet tegen, maar het feit dat de game door deze inlevering ontzettend goed draait, vind ik een pluim waard voor de ontwikkelaar – en zó lelijk is de game ook weer niet. Sceptici noemden na het horen van ‘256 spelers’ direct lag. Uiteraard is er af en toe een beetje lag, maar dat is in elke online game wel te merken. En hoewel het internet hier af en toe met wat probleempjes kampt, ben ik alsnog maar minimaal uit potjes gegooid. Dat getuigt gewoon van sterke en stabiele servers die Zipper aanbiedt.

Waar MAG helemaal in uitblinkt, is de kwaliteit van het geluid. Dat moet ook wel, want dan weet je pas echt waar MAG voor staat. Overal hoor je wel gevechten, orders en zijn de explosies vrij beangstigend. Bombardementen laten je wegrennen en ook granaten voel je daadwerkelijk in het scherm en in de controller. Wapens klinken vol en in holle ruimtes heeft het herladen van je wapen een heel ander geluid, wat echt vet klinkt. Het geluid maakt de massieve ervaring gewoonweg nog groter.

Een nadeel aan MAG is toch wel de matchmaking. Na elk potje van 20 minuten word je teruggeworpen naar de lobby en moet jij je bij een nieuwe match aanmelden. Je speelt dus nooit meerdere potjes met en tegen dezelfde mensen, wat jammer is als je net een goed team hebt gevonden. Bovendien moet je elke keer weer opnieuw wachten tot een match vol zit. Met 256 spelers kan dat soms wel een paar minuten duren. Naarmate meer mensen de game hebben, zal dit natuurlijk teruglopen. Parties zijn echter gewoon aan te maken, dus dan kun je altijd met vrienden aan de slag. Tevens kent het spel twaalf mappen, tien omdat elke factie een exclusieve map heeft voor training van Team-Deathmatch. Elke modus heeft daarbij drie mappen, wat vrij gering is als je een bepaalde modus erg leuk vindt, maar ze zijn allen gelukkig gevariëerd genoeg.

Conclusie
Zipper Interactive heeft met MAG wat mij betreft een fantastische ervaring neergezet. Hoewel je niet altijd met 256 man op een map zit en de gevechten ter plekke kleinschaliger zijn, doet de gehele sfeer de naam van de game eer aan. Overal hoor je wel wat en je zie beweging, voel je de bedreiging van bombardementen en schijt je in je broek van snipers die op iedereen azen. In de bèta waren de opdrachten niet altijd even duidelijk, maar in de volledige versie weet je precies waar je heen moet, wat je moet doen en hoe je in rangen en aanzien kunt stijgen. Maken squads verkeerde beslissingen, dan beland je in een episch gevecht met 64 of soms wel 128 man. Dat is de kracht van MAG. Grafisch is het echter geen wonder, maar de game draait als een zonnetje op de servers; Zipper mag er trots op zijn. Jammer is echter dat er weinig vrijheid is wat betreft het zelf kiezen van maps en het wisselen van PMC’s. Al met al is MAG een game die op je lijstje zou moeten. (8,5)

Bron: GamersNET