Daniël de Zwart
Zoals ook onlangs de PlayStation Portable-versies van God of War een HD-remake hebben gekregen, zo zijn nu de games met de originaliteitsprijs aan de beurt. De schitterende collectie van Team ICO, opgepoetst en wel: ICO en Shadow of the Colossus. Destijds al twee niche en cult pareltjes voor de PlayStation 2 die na jaren door Sony worden voorzien van een HD-jas op de PlayStation 3. Hopelijk zijn ze nog speelbaar en kunnen ze de boeken in als echte klassiekers.
Die laatste zin, die kunnen we vaststellen als een feit; na zo veel jaar zijn ICO en Shadow of the Colossus geen oude rotten geworden. Er bestaat altijd een angst dat oudere games ook daadwerkelijk verouderd aan gaan voelen, maar daar is hier geen sprake van. Je merkt het natuurlijk wel aan de animaties, die de laatste jaren van veel hoger niveau zijn, maar in deze games schaadt het allemaal niet.
Meer sfeer in je leven na ICO
Hoe een ontwikkelaar dit flikt, om een game te creëren die sfeervol blijft. Of het door de Japanse stijl komt, geen idee, maar ICO is nog steeds heerlijk om naar te kijken. Het mysterie, het avontuur, gewoonweg tijdloos. In ICO ga je met hoofdpersonage Ico op pad die een helm met twee hoorntjes op zijn hoofd heeft. Ico zit opgesloten in een kasteel na een verbanningsactie; uiteraard komt onze protagonist vrij, hoewel er natuurlijk een reis beleefd moet worden om het gigantische en vreemde kasteel uit te komen. Vrijheid is in deze game het juiste woord en Ico is niet de enige die hier naar op zoek is. Hij ontmoet al snel een, volledig in witte kledij, mysterieus meisje waarna ze samen hand in hand de gevaren van het kasteel moeten trotseren. De avontuurlijke puzzel sleept je mee.
Want dat is ICO zeker, een puzzel. Het spel legt je geen routes uit en vertelt totaal niet wat je moet doen. Het IQ, wat natuurlijk relatief is dus we beter intelligentie, logica of denkvermogen kunnen noemen, is enigszins vereist tijdens de tocht in het kasteel. Niets geen handige tips of spoilers, je loopt je gewoonweg gek door gangen, vreemde ruimtes en akelige bruggen op zoek naar het meest gezochte in de wereld. ICO kent de nodige simplistische puzzels, die je zeker af en toe nodig zult hebben, want je brein krijgt wat te verduren bij een aantal elementen in de game. De speelduur van ICO wordt uitgerekt door deze puzzels waar je flink over na moet denken. Zeker omdat niet alles in het kasteel mogelijk is. Bepaalde routes zijn niet te nemen, omdat je witgeklede reismaatje fysiek niet zo sterk is. Je zult haar constant vast moeten houden, omhoog moeten helpen en bewandelbare wegen met haar zien te vinden. Er zitten wat frustrerende momentjes bij, maar over het algemeen krijg je een grote glimlach na elke breinbreker die je hebt opgelost.
Enormiteiten met Shadow of the Colossus
Nog zo'n pareltje is Shadow of the Colossus, een behoorlijk uniek concept waarbij je met het jochie Wanden de strijd aan moet gaan tegen zestien kolossen. Het doel is de volledig verschillende reuzen op te speuren en op vrijwel onmogelijke wijzen te verslaan met pijl en boog, een zwaard en behoorlijk wat tactiek. Dit gehele avontuur moet je voltooien om een magische kracht het meisje waar Wanden veel om geeft, te laten bevrijden en tot leven te kunnen wekken. Shadow of the Colossus zet zich op de kaart door een enorme omgeving om te toveren tot iets sfeervols, waar jij met je paard doorheen moet. Je zult gigantische rotswanden moeten beklimmen of eromheen moeten galopperen om de kolossen in het zicht te krijgen. Sommigen zijn bovendien moeilijker te bereiken dan anderen.
Eenmaal oog in oog met zo'n reus moet je even een keer extra slikken en zit je nog steeds, na al die jaren, met bewondering te kijken naar de briljant gevormde wezens. Tweepotigen, vierpotigen, kolossen die van water houden of door de lucht zweven, je kunt het zo gek niet bedenken. Ook heeft elke kolos een eigen zwakke plek, ergens op het lichaam. Je zult sommige reuzen zo kunnen beklimmen, terwijl je andere wezens eerst half tegen de grond moet krijgen voordat jij je vast kunt klampen aan de behaarde lichaamsdelen van zo'n kolos. In Shadow of the Colossus krijg je net iets meer hulp dan in ICO, maar nog is het miniem. Kleine tips verschijnen soms op het scherm, maar je zult het vrijwel allemaal zelf uit moeten zoeken en dat is net zo'n gepuzzel. Het blijft elke keer weer een schok als je de zwakke plek niet genoeg kunt beschadigen, omdat de kolos je eraf schudt, jij naar de grond klettert en dus weer opnieuw moet gaan klimmen. Een unieke ervaring die geen enkele andere game heeft weten te evenaren, omdat er geen enkele titel op Shadow of the Colossus lijkt.
Extra's en blijvende foutjes
Twee fantastische avonturen opnieuw beleven, maar dan op de PlayStation 3. Hebben die extra's nodig? Het is leuk natuurlijk, maar de standaard toevoeging van Trophies is al erg aantrekkelijk. Het doel van gamen wordt hierbij voor veel spelers vergroot. Daarnaast is de implementatie van 3D uiteraard ook een plus; helaas heb ik geen 3D-bril, maar dat de functie erin zit is al prima. Ook de grafische update voor ICO en Shadow of the Colossus is netjes gedaan, alleen kampt de tweede genoemde titel nog met kleine glitches en pop-ups. Dit was destijds ook al het geval op de PlayStation 2. Geen idee hoe makkelijk het is deze foutjes eruit te vissen, maar hedendaagse games worden verbeterd door middel van patches, dus waarom heeft Sony niet even die slordigheden gefixt? Tevens voelen de controls van beide games wat minder secuur aan en op dat punt merk je wel dat de titels wat ouder zijn. De animaties zijn minder soepel, doen niet altijd wat je wilt tijdens het klimmen of springen en zien er soms wat lomp uit. Dit mag echter niet veel baten aan de pracht die zowel ICO als Shadow of the Colossus nog uitstralen.
Conclusie
We kunnen moeilijk gaan doen, maar de niche titels van Team ICO zijn nog steeds origineel te noemen en voelen na al die tijd nog steeds fenomenaal aan. De sfeer, de omgevingen, de aparte gameplay, allen stuk voor stuk nog prima te kauwen. De grafische update heeft Sony goed voor elkaar gekregen en de toevoegingen van Trophies en 3D zijn tegenwoordig natuurlijk niet weg te slaan. Enige puntjes van kritiek zijn de lichte glitches en pop-ups die in Shadow of the Colossus nog steeds gaande zijn en de wat minder secure controls van beide games. Het drukt de pret zeker niet, want de avonturen, die zeker als klassiekers bestempeld mogen worden, brengen je nog steeds in hogere sferen, bij wijze van. (9,0)
Bron: GamersNET
Geen opmerkingen:
Een reactie posten