REVIEW: Sniper: Ghost Warrior

Daniël de Zwart

Al een jaar eerder mochten we Sniper: Ghost Warrior op de PC en Xbox 360 verwelkomen en nu is de game dan eindelijk voor de PlayStation 3 te krijgen. Het spel lijkt niet een jaar achterhaald; plak daar gerust nog een paar jaartjes bij. Op vele fronten doet Sniper: Ghost Warrior het fout, maar omdat ik in shooters erg graag een sluipschuttersgeweer in handen neem, moet ik zeggen dat deze game me wel heeft vermaakt. De kritiek van de eerdere platformen zijn gedeeltelijk weggewerkt en PlayStation 3-bezitters krijgen wat meer content, al is dit niet voldoende om goed verstopt te kunnen blijven zitten.

Let's snipe
Inderdaad, snipen is vet. Als je de juiste game hebt, zoals een Battlefield 2, dan kun je heerlijk ergens liggen campen en proberen jouw voordeel te halen uit een flinke afstand. Omdat ik een sniperrifle zo geweldig vind, had ik dan ook hoop in Sniper: Ghost Warrior; een titel die (vrijwel) volledig draait om het van een afstand neerschieten van vijanden in een ghillie suit. Dit aspect van het spel zit dan ook prima in elkaar, maar daar later meer over.

Sniper: Ghost Warrior gaat erom dat je in je eentje, soms met hulp van andere vriendschappelijke troepen, een drugsbaron moet zien te vinden. Echter, op de meest lompe manieren verlies je die kerel steeds weer uit het oog of schiet je de verkeerde persoon neer. De uitleg van een missie wordt gedaan door een voice-over waarbij je een kaart voorgeschoteld krijgt. In cutscenes steekt de hoofdpersoon vijanden neer of zie je hem in nieuwe gebieden terechtkomen. Heel boeiend komt het allemaal ook niet over en zit heel fout in elkaar, maar Ghost Warrior moet het dan ook niet van het verhaal hebben.

Van een afstand
Waar dit spel goed in is, is het gebruikmaken van je sluipschuttersgeweer. In de meeste shooters hebben de omgeving en weersomstandigheden geen invloed als je van ver schiet, maar in Sniper: Ghost Warrior dus wel. Hoe slechter het weer of hoe harder de wind, hoe lastiger het is om vijanden neer te halen. Soms moet je een flink stuk boven een vijand richten wil je hem raken. Wel krijg je wat hulp door middel van een rode dot in je vizier. Dat puntje geeft aan hoe de wind staat en waar je dus de scope van je sniperrifle moet plaatsen. Het is misschien wat simplistisch, maar een vijand van een behoorlijke afstand raken blijft erg enerverend. Vooral wanneer je een perfecte headshot creëert die je in een slow motion cutscene te zien krijgt. De filmpjes zijn over te slaan, al zien ze er toch stiekem te vet uit om door te drukken. Je zal bovendien op je hartslag moeten letten, die stijgt wanneer je een sprintje trekt. Doordat de hoofdpersoon zwaarder gaat ademen - wat je ook hoort, zal het wapen minder stabiel in de hand liggen, wat ook realistisch en goed aanvoelt.

Bugs en AI
Het snipen kan dan prima werken, maar het overgrote deel van de game bestaat uit mankementen. Overal kom je bugs tegen, van zwevende wapens tot voorwerpen waar je plots niet voorbij kunt en vijanden die op de meest onwerkelijke plekken dood liggen te bloeden. De balans tussen snel dood en onsterfelijk lijkt ook zoek, omdat tegenstanders soms kogels opnemen zonder schade op te doen. Verder is het bedroevend te stellen met de kunstmatige intelligentie van zowel de slechteriken als je kameraden. Vijanden zoeken vrijwel geen dekking, zelfs niet als hun vriendjes neer worden gehaald. De ene keer word je ongelooflijk snel gezien, terwijl je ergens in de bosjes ligt met je 'onzichtbare' pak, maar zodra je een keer opvallender naar vijanden toe sluipt, ziet niemand je. De schutters aan jouw kant verrichten daarentegen veel te weinig werk. Op missie in een boot moet jij alles en iedereen neerhalen, hoewel het toch anders kan. Als je namelijk met een andere sluipschutter afspreekt dat hij de rechter vijand pakt en jij de linker, dan werkt dat weer wel.

Tevens is Ghost Warrior grafisch behoorlijk achterhaald. De eentonige jungleomgevingen kunnen anno 2011 vele malen beter en het leveldesign is zonde. Er zijn overal onzichtbare muren en je hebt amper vrijheid een mooi sniperplekje uit te zoeken, terwijl zo'n game er zich perfect voor leent. Sporadisch mag je een berg opklimmen om dan wel te gaan liggen en hét overzicht te hebben op alle vijanden. De gebieden zijn dus erg scripted en je zicht is beperkt; vijanden zijn soms zelfs na het inzoomen slecht zichtbaar vanwege het gebrek aan draw distance. Ook zijn de pixels op dat moment te goed in beeld.

Tijdens missies mag je nog wel kiezen of je daadwerkelijk gaat sluipen en voorzichtig voorbij vijanden probeert te komen, of een soort hit 'n run toepast. Je hebt altijd wel een pistooltje bij de hand en zo nu en dan kun je ervoor kiezen het hele sniper gebeuren los te laten en een mitrailleur op te pakken. Dit werkt echter niet zo lekker als een sniperrifle, dus je zult snel terugkeren naar het echte werk.

Stealthy of niet?
Sniper: Ghost Warrior heeft een online multiplayer, maar er is daadwerkelijk amper iemand online te vinden. Na wat speurwerk kunnen we tot de conclusie komen dat het spel geen meerwaarde biedt in het multiplayer gedeelte. Het is lichtelijk te vergelijken met andere shooters die sniperrifles bieden en veel last van campers zul je ook hebben.

Conclusie
Er moet gezegd worden dat een game als Sniper: Ghost Warrior potentie heeft, gezien het snipen goed is uitgewerkt en een realistische indruk weet te wekken. Ik heb me dan ook prima vermaakt met dit element, maar het is jammer dat de rest van het spel ondermaats is. Grafisch ver achterhaald, een draw distance van niets in een snipergame en een verhaal waar weinig over te zeggen valt. Daarnaast zijn de scripted gebieden en de beperkte vrijheid voor zo'n game funest om er een goed cijfer aan te hangen. Hopelijk kan Sniper: Ghost Warrior 2 veel meer, maar dit spel kan met één heel goed punt toch geen voldoende krijgen. (5,0)

Bron: GamersNET