REVIEW: echoshift

Daniël de Zwart

Unieke, vernieuwende games: dat zien we graag terug. Hoewel we zo nu en dan met een ordinaire shooter of buttonbasher onze frustraties kunnen uiten, krijgen we met uitzonderlijke titels van Sony Japan Studio even de kans ons in een geheel andere wereld te wanen. Sony deed dit al met echochrome en komt nu met echoshift, waar het samenwerken met meerdere echo’s van belang is. Wat een briljante concepten!

Echo echo echo!
In echochrome was het de bedoeling vreemde bouwwerken, lijkend op kunst van M.C. Escher, zo te draaien dat gaten en andere obstakels achter het bouwwerk verdwenen en zo helemaal niet bestonden. Opeens kon je poppetje, ofwel echo, wel voorbij dat opeens niet meer bestaande gat: gezichtsbedrog. Echoshift is echter niet per se een vervolg op die game, maar behoudt voor een deel het concept van de vreemde manier van puzzelen.

Met echoshift zul je binnen een bepaalde tijdspanne het einde van het level moeten halen. Je krijgt meestal dertig seconden de tijd om met je poppetje de nodige poorten te openen en bruggen te (de)activeren, door gekleurde schakelaars over te halen. Je haalt het level nooit met één echo, dus spoelt het spel na de tijdspanne terug naar het begin en voert de eerste echo, nu als ‘schaduw’, alle handelingen uit die jij eerder hebt gedaan. Op die manier word je geholpen sneller doorgangen te creëren of juist schakelaars over te halen die je nog niet hebt gehad. Je zult heel strategisch te werk moeten gaan om door middel van de meerdere echo’s het einde te halen. Per level krijg je negen echo’s tot je beschikking, maar het is juist de kunst er zo weinig mogelijk te gebruiken en meer punten te scoren.

Loper, illusie en sleutel
Elk level of stage kent drie niveaus die je kunt doorlopen. Loper is gewoonweg hendels overhalen en zo vlug mogelijk het einde van het level halen. Illusie geeft echter een extra mogelijkheid aan het spel. Met de R-knop kun je de tijd stilzetten, waarna vervolgens drie aparte seconden gaan lopen. Die extra tijd is te benutten om net die ene echo minder te hoeven gebruiken. Sleutel neemt weer een ander pad, namelijk dat je niet alleen met zo min mogelijk echo’s het level moet halen, maar ook een sleutel moet zien te vinden om de deur naar het einde te openen. Als je bedenkt dat echoshift 56 stages kent en elk level de eerdergenoemde niveaus, dan kent de game een aardige replaywaarde.

Daarnaast zijn er gratis level packs te downloaden via het PlayStation Network, welke voor zeven nieuwe levels zorgen. Uiteindelijk kent echoshift dus 63 levels, wat de speelbaarheid alleen maar verhoogt. Of er later meer content verschijnt of een level editor wordt toegevoegd, zoals ook in echochrome zat verwerkt, is niet bekend.

Iets meer geur en kleur..
Daar echochrome het vooral van een witte setting met zwarte randjes moest hebben, heeft Japan Studio in echoshift meer kleur toegevoegd. Ook de schakelaars die je gedurende het spel over moet halen, hebben verschillende kleuren en (de)activeren dus ook verscheidene muren of bruggen. Door de meerdere kleuren, soms wel vier of vijf in een level, wordt de game direct een heel stuk pittiger. Er zijn levels waar je echt je brein moet kraken om erdoorheen te komen. Een uitdaging, dat zeker, maar de moeilijkheidsgraad zou menig gamer kunnen afschrikken. De kleuren zorgen tevens voor wat meer sfeer en variëteit in het zicht. De muziek is vergelijkbaar met die van echochrome en dus heerlijk rustgevend en inspirerend.

Conclusie
Het moet je ding zijn, puzzelgames als echoshift, maar als je zulke concepten van Japan Studio waardeert, dan zijn deze titels kwalitatief hoog en zeer vermakelijk. Het idee is briljant, zit simplistisch in elkaar, maar vergt toch de nodige strategie door de tijdspanne, het omzetten van verschillende kleuren schakelaars en het samenwerken met meerdere (schaduw) echo’s. Echoshift speelt daarnaast prima weg en kent door de vele stages en gratis downloadable content een lange speelduur. Plaats dit in een kunstige setting met rustgevende muziek en je zit in de wereld van echoshift. Een smetje is wellicht de moeilijkheidsgraad, die op den duur wat pieken kent: breinbrekers. Toch een fantastische puzzelaar voor de PlayStation Portable. (9,0)

Bron: GamersNET