REVIEW: Killzone 2

Daniël de Zwart

‘They will know.. Helghan belongs to the Helghast’. Eén van de geduchte uitspraken van Scolar Visari, de lijkbleke man achter het dictatorregime op de planeet van de Helghast: Helghan. Het Amsterdamse Guerrilla Games heeft het geflikt ons op een gevreesde, donkere en met Red Eyes gevulde plek los te laten om een gehele kolonie uit te roeien. Ruim vier jaar na de originele Killzone voor de PlayStation 2 weet de puur Hollandse, eigenwijze ontwikkelaar ons behoorlijk te verrassen. Want wat mij betreft heeft het bedrijf de CGI trailer uit 2005 overstegen met de meest geavanceerde technologische snufjes van dien. De grafische effecten zijn met elke nieuwe screenshot verbeterd en het resultaat is daar. Zeker voor een ontwikkelaar die nog zeer onervaren was. Het is tijd om wat kogels tussen de rode ogen van de Helghast te jagen. Welkom op Helghan!

All white Visari
Weinig hedendaagse games kennen nog een intro, maar Killzone 2 pakt alle andere titels bij de nek. Ik hou van intro’s en als ze ook zo episch aanvoelen als die in Killzone 2, dan begin ik met een ‘wow’-effect te spelen. Het laat bovendien ook de grafische pracht zien die Guerrilla Games ons door de hele game moet laten verbazen, maar daarover later meer. In de intro wordt meteen duidelijk dat de ISA, van de planeet Vekta, op weg is naar de aardkloot Helghan. Leider van de Helghast, de bleke Visari, spreekt zijn bedreigingen uit en laat weten dat er niets over zal blijven van de Vektaanse strijders.

In Killzone 2 zal je niet met Jan Templar de strijd aangaan zoals in de originele Killzone, maar met Sgt. Tomas ‘Sev’ Sevchenko. Templar is immers gepromoveerd tot commandeur van een ISA schip. De Alpha squad bestaat echter nog wel, met droge humor en ruzies van Rico, Natko en Garza. Jullie taak, samen met de rest van de ISA: Visari opsporen en gevangen nemen. En ondertussen de rode oogjes van de Helghast uitschakelen. Het verhaal is niet ontzettend vernieuwend, maar boeit door het strakke, totalitaire regime op Helghan, de verscheidene omgevingen en de keiharde wil van de Helghast om haar vijand een hoop stof te laten proeven. Jij als Sev kan dit natuurlijk snoeihard tegenhouden.

Verbluffende pracht en praal
Ontwikkelaar Guerrilla Games heeft misschien de tijd gekregen en genomen om Killzone 2 tot op de puntjes af te werken, maar het is wel gelukt. De game ziet er ongelooflijk vet uit! Grafisch is er op de consoles niet beter te vinden, mede door de effecten. De hoge graad aan details, de lichtinvallen door de hele game, de rookeffecten, enerverende explosies, rondvliegend puin, allemaal verbazingwekkend. Het is allen van zeer hoog niveau en dit geeft aan Killzone 2 een veel belovende ervaring, ook door de verscheidene level settings die stuk voor stuk briljant zijn. Bovendien is de impact van kogels indrukwekkend. De Helghast reageren op elke plek van het lichaam anders, ze gaan bijvoorbeeld gestrekt bij een paar kogels in de benen. Toch proberen ze weer op te staan om jou naar de eeuwige Helghanvelden te sturen. En aangezien het spel ook retestabiel loopt en géén laadtijden kent tijdens het spelen, is de ervaring alleen maar grootser en zijn het de kleine dingetjes waar je van kan genieten. Experimenteren binnen en buiten de actie is namelijk geweldig. Guerrilla heeft er vreselijk veel detail ingestopt om bij een tweede, wellicht zelfs derde of vierde speelsessie nog effecten te kunnen ontdekken. Er is verschrikkelijk veel uit de PlayStation 3 gehaald om Killzone 2 tot grafisch wonder te mogen kronen.

Een oorlog waar geknald moet worden!
Grafisch heb ik jullie al bedolven onder het puin, maar qua gameplay zit Killzone 2 tevens erg sterk in elkaar. De game brengt misschien niet de volledige vernieuwing wat verwacht werd, maar wat het doet, is ijzersterk. De controls en het coversysteem zijn wellicht lichtelijk wennen, maar na één level wil je eigenlijk niets anders. Van cover naar cover sprinten, Helghast van hun helmen beroven en een aanstormend groepje op een granaat trakteren of het mes tussen de ribben proppen. Killzone 2 wekt veel actie op en door alle effecten en meelevende animaties gaat je hart sneller bonzen. Je hebt echt het gevoel dat je in een chaotische oorlog aan de gang bent en met verscheidene wapens knallen is natuurlijk een groot onderdeel in de First-Person Shooter. Het level design klopt, de dreigende lucht geeft een grimmige sfeer, verpauperde gebouwen en schreeuwende Helghast en ISA soldaten verheerlijkt dit oorloggevoel alleen maar. Op een groep Helghast af rennen is echter een slecht idee, want de vijand legt je zo neer en is dus vrij pittig te noemen. Je zal soms een strategie moeten bedenken hoe je over die ene brug komt, of hoe je dat mechanisme moet vernietigen. Het arsenaal aan keuzes wordt hiermee alleen maar uitgebreid en dat voelt goed aan.

Snelle actie met tussenpozen
Met zo’n tien missies en tien uur aan gameplay waant de game van de Amsterdamse developer zich in een gemiddelde speelduur. Je hebt het gevoel dat je door Killzone 2 heen raast, en dat is ook zo. Je Alpha teamleden rennen van de ene plek naar de andere. Dit gebouw is nog niet half vernieuwd of je moet al naar de andere schiethel. Deze snelle actie is zeker niet verkeerd en het houdt de sterke ervaring er alleen maar in. Af en toe zul je het wat langzamer aan doen, bij een level ergens in het midden van het spel. Daarnaast zul je het soms op moeten nemen tegen minibazen. De ATAC bijvoorbeeld, een vliegende Helghast robot die geladen is met machinegeweer en raketten. Dat ding laat je echt in je broek schijten en het lucht op als je ziet dat hij neerstort. Tevens kom je in aanraking met Heavy’s, dat zijn met drugs opgepompte Helghast soldaten die in een enorm pak worden gehesen. Bepakt met gattling gun ben je bijna nergens veilig. Het is fijn om zulke afwisseling te hebben. Het geeft Killzone 2 even wat rust om vervolgens weer vol de actie in te gaan.

Technisch Helghaststerk..
Nogmaals, Killzone 2 ziet er belachelijk goed uit en technisch draait de game ook als een zonnetje op de PlayStation 3. Het spel kent geen installatie, heeft geen laadtijden tijdens het spelen en heeft een stabiele framerate waar je U tegen zegt. Bovendien zijn de cutscenes en dialogen van hoog niveau, maar de animaties kunnen soms iets soepeler. Qua audio zit het ook allemaal uitstekend. De wapens klinken bruut, de soundtrack is meer dan episch, granaten raggen de ribben uit je lijf en het brute, zware gebrul van de Helghast laat de spanning flink oplopen. Killzone 2 is op Normal al een pittige game en de Elite moeilijkheidsgraad is pas echt voor de hardcore gamer. Dit komt onder andere door de AI van de Helghast, deze is ontiegelijk goed uitgewerkt. Ze zoeken cover, veranderen van cover, rennen weg van granaten, proberen je terug te dringen en in te sluiten, schieten met scherp en soms stormt een groepje Helghast op je af, afwisselend met wapens en messen. Dan slik je wel even. Maar zodra je weer een slag overwonnen hebt, geeft het een voldaan gevoel. Vooral als je de Helghast op meerdere plekken hebt geraakt, ze klappen elke keer anders tegen de grond. Killzone 2 zet de volgende revolutionaire stap op het gebied van kunstmatige intelligentie, en eindelijk is de heer en meester, F.E.A.R., van zijn troon gestoten.

Doorgaan in de Warzone!
Sony’s paradepaardje van begin 2009 heeft al een enerverende en actievolle singleplayer, maar Killzone 2 moet het natuurlijk gaan doen in de online multiplayer. En wat mij betreft zullen veel PlayStation 3 bezitters Killzone 2 neerzetten als de standaard. In het spel wordt de online multiplayer de ‘ Warzone’ genoemd en het lijkt een normale online modus. Je speelt, net als in veel andere shooters, verschillende missies als Team Deathmatch, Search & Destroy en Assassination. Na de gespeelde missie(s), verdien je ervaringspunten en krijg je soms ook Badges en Ribbons. Dit systeem lijkt erg op dat van Call of Duty 4, aangezien je in rank kunt stijgen en zo meer wapens, kleding en andere extra’s vrijspeelt. Het innovatieve en vernieuwende aan de online modus van Killzone 2 is echter dat je meerdere (of alle) missies achter elkaar kunt spelen. Er wordt tijdens een potje heel soepel gewisseld tussen de modi, waardoor het soms bijna een half uur kan duren voordat je weer de lobby ziet. Hierdoor is de ervaring alleen maar groter en het werkt erg goed. Ik heb ook nog geen lag opgemerkt, wat alleen maar positief is.

De Warzone kan tot 32 man online gespeeld worden en dat is een prima aantal. De verscheidene levels zijn sterk gebouwd op het aantal spelers en het is nooit te druk in een server. Bovendien kun je squads creëren om een betere samenwerking te verkrijgen, en als iemand dood gaat, wordt deze gerespawnd bij de squad leider. Dit kun je zeer goed combineren als je een clan aanmaakt, wat erg gemakkelijk te doen is in de lobby. Het is daarnaast erg handig om eens een kijkje te nemen op Killzone.com, zo kun je precies je statistieken bijhouden ten opzichte van andere spelers.

Conclusie
Guerrilla Games heeft met Killzone 2 een ontzettend sterke titel neergezet, zowel op grafisch gebied als op de speelbaarheid van de game. De offline singleplayer is een pareltje met alle effecten van dien, zoals het dictatorachtige verhaal, de belachelijk goede sfeer en de beste AI die je tot nog toe hebt gezien. Af en toe zul je even stilstaan bij wat de ontwikkelaar geflikt heeft met de graphics en het level design. De ervaring is hiermee in de gehele game groots en zet zich voort naar de online multiplayer. Door de vloeiende overgang van de verschillende modi hoef je niet meer te wachten op een volgend potje. Alleen als alle missies voorbij zijn natuurlijk. Het gevoel van saamhorigheid wordt tevens groter met het aanmaken van een clan of squads. Een minpuntje aan Killzone 2 is dat hij misschien iets te moeilijk is voor de minder ervarende shooter fans, maar daar moet doorheen te breken zijn. De game bevat jammer genoeg geen co-op modus, maar Guerrilla komt mogelijk met een patch die dit fixt. Guerrilla Games heeft in ieder geval een behoorlijk intense Red Eyed badass neergezet met Killzone 2! (10)

Bron: GameVillage