REVIEW: Prototype

Daniël de Zwart

Je weet niet meer wie je bent, of je familie hebt, waar je woont. Bovendien word je ook nog eens bijna opengesneden in een.. kamer. Op dat moment word je wakker en kom je erachter dat je meer bent dan een reguliere burger. Je bent sterk, je bent snel en je hele lichaam is vervormbaar. Dit is het werk van Radical Entertainment, de ontwikkelaar van dit.. gebeuren. Je begint te herkennen dat jij je in Manhattan bevindt, wolkenkrabbers hier, drukte daar. Maar, er is meer. Chaos, het Amerikaanse leger duikt op. Naast menselijke burgers zijn er ook.. andere mensen. Nee, het zijn geen mensen meer. Je ziet dat het mutanten zijn. Is het een virus? Wellicht. Je merkt dat je je moet mengen in de strijd, maar, niet alleen de afgrijselijke mutanten worden aangevallen, ook jij, met je superkrachten. Jij bent hét prototype.

Geheugenverlies in de grote stad
Prototype richt de aandacht op Alex Mercer, die op het eerste gezicht een vrij normale burger lijkt. Niets is minder waar, in Manhattan is de mutantenhel opengebroken en Mercer zit er middenin. Na een potje chaos en experimenteren met krachten als enorme vuisten, een arm als zwaard en flinke klauwen kom je erachter dat Alex Mercer een experiment is, een prototype. Als de strijd over is, wordt het verhaal teruggebracht naar 18 dagen vóór de bende die net is aangericht.

Alex wordt wakker en merkt dat twee ‘doktoren’ hem open willen jassen met een scalpel. Hij weet dit te voorkomen en brengt ze naar het hiernamaals. Je ziet dat hij in een mortuarium is. Hij is echter zijn geheugen kwijt, dus wat er allemaal aan de hand is, is op dat moment een raadsel. Er wordt contact met Alex gezocht en stukje bij beetje kom je erachter wat Manhattan opeens zo gevreesd maakt. Een gemaakt virus is namelijk uitgebroken en weet zich uit te breiden. Mensen raken geïnfecteerd en veranderen in mutanten. Alex schijnt zeer betrokken te zijn bij de gehele situatie en dat merkt hij zelf ook door de superkrachten die hij bezit. De antiheld slaat echter een argwaan uit op zijn krachten en hij wil weten wie hem dit heeft aangedaan.

Psychisch met een zwakte
Het verhaal in de game begint sterk, maar vervalt helaas al snel in een gat. De cutscenes zijn vaak te kort om één te worden met de personages. Er had meer gevoel in gemogen en ik mis filmische elementen in de tussenfilmpjes. Hierdoor blijft er een afstand tussen het verhaal en jijzelf. Prototype weet het desalniettemin aardig goed te maken door de ‘Web of Intrigue’. In de game spelen verscheidene personen namelijk een belangrijke rol doordat ze informatie hebben over ‘het’ gehele project. Alex Mercer lijdt natuurlijk aan amnesie, dus om erachter te komen wat er plaatsvindt, moet hij deze informatiedoelwitten absorberen. Mercer kan zijn biomassa aanpassen en dus ook volledige mensen in zich opnemen, waarna hij tevens een beetje health mag verwelkomen. Vermomming is één, maar de personages met de juiste informatie schenken je ook een heerlijk psychisch postapocalyptische cutscene – in mijn ogen dan. Beetje bij beetje kom je er op die manier achter wat er zich voordoet in Prototype, en wat Blackwatch voor rol heeft. Als de ontwikkelaar de psychischachtige manier van verhaal vertellen volledig had uitgediept, dan had het spel een veel intenser en dieper verhaal kunnen krijgen.

Bouw je krachten op!
Prototype biedt in het eerste speelstuk alle krachten die Alex Mercer kan hebben. Een leuk voorproefje, maar als je eenmaal aan het verhaal begint, ben je haast kaal aan mogelijkheden. In de free-roam wereld van Manhattan staan er een hoop missies voor je klaar, die je langzaam je krachten laten ontwikkelen. Naast de Story-missies, waarbij je o.a. schuilplaatsen geheim moet zien te houden voor het leger, detectieapparaten moet vernietigen en mutanten ‘Hives’ – ofwel broedplaatsen - neer moet halen, zijn er ook tal van hidden packages (paarse en blauwe lichtbollen) en zijmissies te vinden. Deze variëren van ‘help de mutanten tegen het leger’, ‘absorbeer een bepaalde hoeveelheid soldaten voor informatie’ en ‘haal zo veel checkpoints binnen een bepaalde tijd’. Er is genoeg te doen en ik moet zeggen dat een zijmissie een welkome afwisseling kan zijn. Het hoofdverhaal alleen wordt op den duur namelijk wat eenzijdig. Een minpunt is wel dat snelle zijmissies – bijvoorbeeld die met checkpoints – frustraties op kunnen wekken. De besturing is net te onnauwkeurig voor vlugge acties. Tevens haalt de vele chaos met de daarbij horende moeilijkheidsgraad de balans uit Prototype. Zo’n beetje iedereen is tegen je, dus een vrij normale missie kan uitlopen op stevige aanvallen van het leger én de mutanten. Hierdoor is het soms onmogelijk je te kunnen concentreren op het hoofddoel van de missie.

De evolutietheorie van prototypes
Naarmate je (zij)missies voltooit en genoeg afslacht, ontvang je ‘Evolution Points’. Deze punten kun je direct in het upgrade menu uitgeven. Hiermee koop je nieuwe krachten en kom je steeds dichter bij de ‘ultieme’ Alex Mercer uit de proloog. Het gemis in het begin van de game wordt al snel overspoeld door de ongelooflijk vette krachten, waar je overweldigend mee kunt experimenteren. Sla tanks aan gort met enorme vuisten, laat hele bussen de lucht in gaan door spikes die je uit de grond kunt laten boren, splijt burgers en soldaten doormidden met een zweep, gooi auto’s naar een massa burgers en beuk met je schild alles wat voor je voeten komt opzij. Tevens kun jij je springkunsten verbeteren en heb je al snel de mogelijkheid om te zweven. Het leuke daarvan is je van een hoog gebouw laten vallen, een stukje zweven tot je hoog boven het verkeer hangt, en je daarna weer laat vallen. Gescheurd asfalt, opstijgende voertuigen en gillende burgers tot gevolg. Een prachtig stereotype beeld van een badass superheld die de stad onveilig maakt. Een uitgebreid arsenaal aan wapens en mogelijkheden dus en Prototype is ook zeker geen lieverdje onder de games. Gespleten lichamen bloeden nog na en hoofden worden door Alex fijngemalen met zijn vuisten. Een game vol brutaliteit en gore momenten.

Machtige klauwen worden weer ordinair armen, en dan enorme vuisten
Prototype lijkt een perfect spel, maar dat is het zeker niet. Kijk naar een kleurrijke stad als in Grand Theft Auto IV of inFamous, en vergelijk dat met het Manhattan in Prototype. Je zal even slikken en een grauwe blik werpen op de, inderdaad, grauwe stad van deze game. En dat is jammer. Prototype buigt naar een ontzettend brute free-roam titel waarin uitdagende en ondeugende krachten samen worden gebracht. Daar wil je een überstad bij hebben, maar helaas heeft Radical Entertainment dit ons niet bezorgd. Manhattan ziet er vrij gedetailleerd uit, alleen telt het spel weinig verschillende vijanden en burgers. Alles lijkt op elkaar en de stad oogt vrij saai. Toch heeft de ontwikkelaar dit wel weten te compenseren. De stad is levendig, in de zin van ‘het is druk’. Overal lopen mensen en er rijdt ontzettend veel verkeer. Denk daarbij in dat Prototype erg stabiel blijft draaien als ‘Total Chaos’ over waait. Ik moet zeggen dat ik het knap vind. Er is dan niet veel te doen in de stad, naast de (zij)missies, maar het creëren van chaos, over daken rennen, springen en zweven, het leger pesten en jezelf vermaken door te experimenteren, samen met een stabiele framerate, geeft mij toch een voldaan gevoel na het spelen van Prototype.

De Amerikaanse bevolking is precies nagemaakt?
Ik zat erover na te denken, en ik typte dit toen ook met een glimlach. Vele filmpjes op het internet geven namelijk een niet al te slimme Amerikaanse bevolking weer. Mensen die niets weten over de wereld buiten Amerika, welke religies er zijn etc. Nu dacht ik, zou Radical Entertainment deze bevolking bij de lurven hebben gepakt en ze zo in Prototype hebben geïntegreerd? Burgers in het spel lijken immers niet op de juiste manier te reageren wanneer een Alex Mercer door de stad rent, met gigantische sprongen het verkeer vermijdt en transformeert in een ander persoon door zijn vervormbare biomassa. Oh ja, ook het tegen de gebouwen op rennen lijkt hen niets te doen. Tevens is het leger precies hetzelfde. Een medesoldaat met superkrachten schijnt doodnormaal te zijn, maar een auto optillen is dan weer te veel. Nou ja, de AI is niet alles, maar tijdens missies weten ze in ieder geval wel het juiste te doen.

Conclusie
Misschien had Prototype nog even een half jaartje moeten muteren. Manhattan had wat levendiger gemogen door meer kleur toe te voegen, vijanden mochten gevarieerder en slimmer en grafisch kon de ontwikkelaar het spel zeker nog oppoetsen. Toch vaag je deze minnetjes voor een deel weg, want Prototype laat op gameplay gebied wél het nodige zien. De missies, samen met de vele zijmissies, geven de game een afwisselende en lange speelsessie (10/15 uur) en het zo uitgebreid kunnen experimenteren met je vele biomassale wapens is gewoonweg bruut. Het hoofdverhaal weet helaas niet volledig te boeien door de net iets te oninteressant gespeelde personages, maar weet dit redelijk te compenseren met de psychisch postapocalyptische cutscenes, die je na het absorberen van burgers en/of soldaten met informatie over het project van de Blackwatch verkrijgt. De sterke kanten van de game overspoelen voor een deel de zwakke punten, waardoor Prototype toch nog de moeite waard is om te halen. (8,3)

Bron: GameVillage