REVIEW: Stranglehold

Daniël de Zwart

Ja, jij daar! Denk je nou echt dat ik dit eerder kon doen?! Dat ik met Kerst een tekst ga schrijven over een game? Nou ja, op zich had het gekund, maar ik heb in de vakantie zó ontiegelijk veel dingen moeten doen en zaken moeten regelen. De feestdagen heb ik dan niet met volle overtuiging gevierd, al dacht ik even aan iets anders dan volop gamen, maar het was gezellig. En ik was blij dat die dagen weer voorbij waren, want voor het eerst had ik écht weinig zin in Kerst en Oud & Nieuw. Het is eigenlijk heel hypocriet, die zooi. Echter, heb jij ook wel eens zin in flinke over-the-top actie waarbij je niet veel hoeft na te denken, en toch goed overkomt? Ik wel, toen ik ‘John Woo Presents Stranglehold’ in mijn PlayStation 3 stopte. De game ligt al een tijdje in de winkel, maar dat moet niet baten denk ik zo, ik kreeg hem ook laat in de brievenbus. Het welbekende bullet-time – van Max Payne! – staat zo’n beetje centraal in het spel, dus vandaar de langzame Review..

John Woo en klasse
..maar wel één met klasse. Nu weet ik niet hoeveel mensen ‘John Woo’ kennen, maar hij heeft onder andere Mission Impossible II geregisseerd. Alleen, daar draait het nu niet om. Wie kent de film ‘Hard Boiled’? Eén.. twee.. hmm, maar twee vingers in de lucht. Nou ja, ik zal wel tegen de verkeerde groep mensen zitten te lullen. De film dateert alweer uit 1992 en sinds de game Stranglehold in het licht geroepen werd, ben ik iets meer te weten gekomen over Hard Boiled. En uiteraard was ik wel benieuwd wat voor film het was. Na een paar filmpjes op het internet snap ik waarom Stranglehold gebaseerd is op die film. Wát een actie, wát een geknal, wát een over-the-top zooi, maar wél vette zooi! Je zou kunnen zeggen dat het Hollywood-achtige ervan af wordt geëxplodeerd, echter met klasse. Chaos, vliegende borden en papier, heen en weer slingerende stoelen en kogels. Ooh ja, én overdreven over de grond glijden, van een reling afdalen en duikend vijanden met bloed besmeuren. Eigenlijk heb ik nu alles al gezegd wat je in Stranglehold kunt verwachten. Nee, laat ik maar niet stoppen nu.

In Stranglehold is Inspector Tequila de hoofdmoot - hij is ook te zien als Tequila in Hard Boiled. Tequila werkt voor de politie in Hongkong en alles begon met een vermiste agent. Voor hij het wist, zat de inspecteur verstrengeld in een wereld voor actie, geweld en complotten. Het leven van de agent was beroofd en zijn verloren liefde en dochter, waar hij het bestaan niet van wist, waren ontvoerd. Aan hem de taak alle verloren tijd in te halen. Echter, deze game moet het niet van het verhaal hebben. Sommige delen zijn lastig te begrijpen en het is ook niet zodanig meeslepend dat jij je in Tequila kan wanen. Toch zijn er een hele hoop krachtige punten te vinden in Stranglehold.

Bullet-Time.. Bullet-Time.. Bullet-Time.. en.. knallen!
Ben ik duidelijk wat betreft kopjes of niet? In Stranglehold staat actie en schieten centraal, evenals bullet-time. Je weet wel, een andere benaming voor ‘in slowmotion je weg banen’. Het komt al jaren voor in games en er wordt gezegd dat John Woo er zo’n beetje mee is begonnen, nou ja, in ieder geval veel heeft gebruikt. Maar.. velen zeggen ook dat Max Payne de eerste game was waarin (de Hollandse) ‘Kogel-Tijd’ centraal stond. Ik kan je vertellen, in Stranglehold gebruik je het ook enorm veel. Met een duik vol passie en (een) wapen(s) wordt de slowmotion geactiveerd en schiet je vijanden helemaal overhoop. Gebruik daarbij de omgeving, want deze is erg interactief. Duik een karretje op en scheur je door de actie, ren een leuning op, glijd een reling af, laat tonnen op je tegenstanders vallen, schuil achter een zuil en maak headshots, en doe dat in stijl..

Inspector Tequila heeft stijl
..want het kan je leven redden of je kunt nóg mooiere kills maken. Dood je zo mooi mogelijk tegenstanders, dan verkrijgt Inspector Tequila stijlpunten. Deze stijlpunten zetten zich om naar een cirkelachtige balk linksonder in het scherm. In de balk staan vier icoontjes die zich tot verschillende functies uiten. Denk hierbij aan het genezen van jezelf, in slowmotion zelf bepalen waar je één kogel in een vijand jast, een rumble aan kogels de vijand in smijten of de Spin Attack. Deze speciale feature vind ik zelf érg vet. Wanneer de balk voor driekwart vol is, kun je de Spin Attack activeren. Tequila is het middelpunt van het slachtveld en de camera draait dan ook om hem heen. In tussentijdse versnellingen en slowmo’s deinzen de slechteriken achterover, vol met lood. Om het nog enigszins op te leuken, zweven er meerdere witte duiven om Tequila heen. In elke special verlies je geen ammunitie en (vrijwel) niks van je levensbalk. Deze moves maken Stranglehold geen echte shooter, want als je het daar om doet, kun jij je wel eens flink vergissen. Recht op de slechteriken afrennen en schieten is een mogelijkheid en je zal best ver komen. Maar ik deed dat ook af en toe en ik moet zeggen, het lukt je niet vaak. En daarbij komt dat killen in stijl veel vetter uit de verf komt. Plus dat de special balk vaker vol komt te staan.

In your face!
Naast het vette knallen en stijlcombo’s produceren, heeft Stranglehold daarbij natuurlijk wel een lekker gezichtje nodig. In de cutscenes (lees: cineastische tussenfilmpjes) en zelfs in scènes waarbij je in slowmo een kogel in het gezicht van een Chinees of Rus ragt, komen de animaties erg goed naar voren. De rimpels, emoties en verdere gezichtsuitdrukkingen zijn van hoge kwaliteit en grafisch ziet het er dus puik uit. Ook de vele verschillende omgevingen in het spel zien er netjes uit, met af en toe mindere textures of afwerkfoutjes. Het bloed wat de grond op stroomt, ziet er bijvoorbeeld erg nep uit en past ook niet in het geheel in vergelijking met de rest van de game. Stranglehold telt zeven hoofdstukken met meerdere delen per hoofdstuk. Bijvoorbeeld tussendoor checkpoints. Maar waar ik heen wil, is dat elk hoofdstuk en dus elk level/gebied heel anders is. Je zult terechtkomen in rommelige wijken van Hongkong, prachtige, groene gebieden waar drugs wordt geproduceerd, een museum etc. Elk hoofdstuk heeft zo zijn eigen sfeer en stukje verhaal.

De muziek en geluid in Stranglehold zijn ook zeker niet slecht. In de voice-acting hebben ze flink wat tijd gestoken en de melodieuze muziek haalt de sfeer voortreffelijk naar boven. Wat betreft wapens is John Woo wat minder goed omgesprongen. Ze klinken helaas niet realistisch genoeg. Wel zitten er genoeg wapens in de game wat voor afwisseling zorgt. Pistolen, een shotgun, automatisch geweer, sub-machine gun, heavy machine gun en een raketwerper. Keuze zat dus.

Ammunitie bijvullen
Hmm, even denken hoor. Heb ik last gehad van de framerate? Ja, wel een beetje. Vooral bij cutscenes wilde Stranglehold wel eens haperen. Voor de rest is het niet storend voor de gameplay, deze loopt verder erg soepel. Midway heeft dit gelukkig aangepakt, want buiten de vele bullet-time momenten is deze game erg snel en grotendeels positief chaotisch. In stukken met veel vijanden is de camera net iets te langzaam en vang je nogal eens wat lood op.

Het spel van John Woo bevat verder een klein extraatje. Door deze game te spelen, verdien je door middel van stijlpunten e.d. geld. In het hoofdmenu kun je dit geld spenderen aan wat kleine accessoires voor in het spel zelf. Als laatste heeft Stranglehold een online multiplayer functie. Hoe dit precies is uitgewerkt weet ik niet, maar alle specials en zelfs de bullet-time kun je online gebruiken. Ten eerste moest ik me een aantal keer aanmelden voor een game en ik werd ook wel eens gekickt. Echter, toen ik eenmaal bezig kon, was het wel geinig. Zeker niet spectaculair en in mijn speelsessies waren de servers niet drukbezocht. De specials zijn in mijn ogen een leuke toevoeging in het online gedeelte, maar eigenlijk onhandig in het gebruik. Wanneer jij in slowmotion gaat, zie je de tegenstander ook langzamer bewegen. Maar als het goed is, beweegt jouw tegenspeler op zijn eigen scherm niet in slowmo. Tenminste, ik heb geen één keer meegemaakt dat ik door de tegenspeler in bullet-time werd gebracht. Helaas is dit raadsel me dus niet duidelijk.

Conclusie
John Woo Presents Stranglehold is een aangename shooter in stijl. Verwacht niet veel van het verhaal, maar de actie is ten zeerste vindbaar. De Bullet-Time werkt goed en met de bijkomende specials verkrijg je vette combo’s en stijlpunten. Afwisselende omgevingen, de goede graphics en dan vooral de animaties, voice-acting en het geluid maakt Stranglehold tot een toffe game. Helaas is de speelduur niet lang, binnen 5 á 6 uur ben je er wel doorheen. Wellicht maar goed ook, want buiten dat deze game lekker speelt en de actie buitengewoon bruut is, blijft het toch aardig repetitief. De online multiplayer is best te doen, maar zorgt niet voor uren plezier zoals andere titels die gemaakt zijn voor het online gamen. Voor de rest, vette John Woo over-the-top actie! (8,0)

Bron: GameVillage